سلامی دوباره عرض میکنم آقا جان

از نامه ها یم که خسته  نمی شوید؟گفته بودم دلم برا یتا  ن زود به زود تنگ می شود.ببخشید عین بچه ها می نویسم.آخر ما صدها سال است یتیم هستیم وکسی که پدر بالای سرش نباشد بهتر از این بار نمی آید .نمیگویم شما نبوده اید،شما همیشه بودید و به یاد ما هستید و این ما ییم که باید حضور جسمی شما باشد تا قدرت درکتان را پیدا کنیم.پس چون نمی بینیمتا ن نمیتوانیم  ویتیمی ما تقصیر خود ما است.می دانم اقا جان همه چیز تقصیر خود ما است. شما هیچ کوتاهی نسبت به ما نداشته ا ید. دیشب زیر سایه شما بودم،(مدرسه امام باقر )بعد از نماز نخوابیدم.مشغول مطالعه شدم.شما همه جا بودید روی سکوت دیوارهای مبهوت،لای سایه ها لای برگهای سوزنی کاجها،باور تان میشود وسط تابستان باران شما می آمد؟همه چیز بوی شما را میداد.(بوی طلوع)مخصوصا موقع طلوع که مناجات گنجشکها آنقدر بالا گرفته بود که صدای جیر  جیر کها شنیده نمیشد.من که نفهمیدم چه میگویند.یکی یکی هم حرف نمیزدند که آدم بفهمد !.ولی حتما آنها هم شما را صدا میکردند.امروز سعی کردم فرزند خوبی باشم. قبول خطا هم داشتم .باید ببخشید.یعنی لطف کنید ببخشید گاهی از دستم در میرود.گاو وحشی که در من است خیلی سخت رام میشود!.سخت است آفا جان، سخت است.نفس اما ره را که خودتان میشناسید همان زمین خورده همیشگیتا ن را میگویم که ما فرزندان نا خلفتا ن رویش را سفید کردیم.رو ما ن سیاه آقا جان.راستی شما الان کجا یید؟در حال رکوعید یا سجود؟قیام یا قعود....غروب است آقاجان که این نامه را برا یتا ن مینویسم.میدانم میخوانید.راستی این چندمین نامه است؟نمیدانم فقط میدانم جا یتا ن خیلی خالی است.همه چیز حالت تشنج گرفته است.صدا یتان میکنم از دور از همین اتاق تب کرده.حتما میشنوید منم که  نمی شنوم.گو شها مان کر شده از بس....

دو ستتا ن دارم خیلی زیاد.

ملالی نیست جز دوری شما.

                                                                           12تیر ماه 85(نقل از دفتر خاطرات خودم)

ما هم زمانی هوا سما ن بود.کاش یادمان بیافتد........

نوشته های دیگران()

دوباره سلام
ومن انتم؟
[عناوین آرشیوشده]